potraw.<br> Nie można było zaprzeczyć, iż prof. Mmaa był smakoszem i znał się na &lt;orig&gt;abdomenie&lt;/&gt;, choć przyznać trzeba zarazem, że ssanie nie było bynajmniej celem jego godnego szacunku życia. Profesor miał do spełnienia zadania o wiele ważniejsze, lubił jednak, żeby źdźbła trawy przyrządzone były przez kucharkę-mamkę posiadającą w swym &lt;orig&gt;abdomenie&lt;/&gt; &lt;orig&gt;protozoony&lt;/&gt; &lt;orig&gt;leidyopsis&lt;/&gt; &lt;orig&gt;sphaerica&lt;/&gt; z małą domieszką &lt;orig&gt;streblomastix strix&lt;/&gt;, zwykła zaś celuloza drzewna musiała być przygotowana nie inaczej, jak za pomocą &lt;orig&gt;protozoonów&lt;/&gt; &lt;orig&gt;leidyopsis&lt;/&gt; &lt;orig&gt;sphaerica&lt;/&gt;. Drobne korzonki pewnych drzew mogły być przyrządzane w &lt;orig&gt;abdomenie&lt;/&gt;, w którym buszowały &lt;orig&gt;trichomones&lt;/&gt;, ale cierni, nawet najtwardszych, prof. Mmaa nie dotknąłby inaczej, jak po dokładnym ich strawieniu