pracownika powinna być rozpatrywana w kontekście jego uczestnictwa w tychże układach elementów (czynnik absencji). Założenie drugie wyraża się w hipotezie, zgodnie z którą absencja stanowi rodzaj niespecyficznego zachowania pracownika, alternatywnego wobec innych form zachowań. Oznacza to, że w procesie przystosowania pracownika w środowisku pracy ta same czynniki mogą spowodować przypadek absencji chorobowej, ale mogą one znaleźć swój wyraz również w innych formach zachowania. Ponadto podkreśla się tutaj wyraźnie, że do zespołu czynników determinujących powstanie absencji jednostkowej należą i te, które swym zasięgiem wykraczają poza bramy zakładu pracy. <br> Poprzez wyodrębnienie poszczególnych układów uczestnictwa można, po udoskonaleniu niniejszej koncepcji, przystąpić do systemowego badania