tym problemem, tylko powinien zająć się czymś <br>zupełnie innym. 'Oświecenie' nie jest wiedzą w sensie przedmiotowym, ale <br>doświadczeniem zmiany perspektywy postrzegania rzeczywistości, które <br>prowadzi do postrzegania zgodnego z 'logiką paradoksu' - wszystko jest <br>takie samo, jak przed 'oświeceniem', a przecież zupełnie inne. Ten, kto tego <br>doświadczył i zamieszkał na zawsze w 'absolutnie sprzecznej samotożsamości', <br>musi żyć zgodnie z jej prawami - nie może już wrócić do postrzegania <br>zgodnego z zasadą niesprzeczności logiki klasycznej. Z tego powodu także <br>po 'oświeceniu' pojawia się konieczność praktyki, w której wyrażana jest <br>'logika paradoksu'. <br>Oczywiście istnieje znacząca różnica między praktyką przed 'oświeceniem' <br>i po 'oświeceniu', ale ich wspólną