i Dżalalabadem znów stały się bezpieczną przystanią dla bezrobotnych wojowników, tysięcy wyjętych spod prawa buntowników i wygnańców z całego świata. Mogli tam nie tylko znaleźć azyl, ale poznać nowych towarzyszy broni, zadzierzgnąć nowe przyjaźnie, zawiązać nowe spiski, planować zamachy, szkolić się w wojennym rzemiośle na którymś z afgańskich frontów. Potem absolwenci akademii ben Ladena wyruszali do prawdziwej walki. Jedni - z Czeczenii, Uzbekistanu, Algierii czy chińskiego Turkiestanu - wracali do siebie toczyć wojnę partyzancką. Inni wyruszali do Ameryki, Europy i Afryki, by wysadzić w powietrze samolot, dworzec czy bank. <br><br>Najsłynniejszy z czeczeńskich komendantów Szamil Basajew wyznał mi kiedyś, że jego najlepsi żołnierze przeszli