i przyglądałam mu się z mściwą satysfakcją. Między nami trwała wojna na noże. O jakimkolwiek zawieszeniu broni mowy być nie mogło. Przyglądał mi się również ze zmarszczonymi brwiami i niechęcią w oczach, zastanawiając się nad czymś, po czym wstał z fotela i podszedł do ściany. Na ścianie wisiała imponującej wielkości abstrakcja, znakomita kolorystycznie, oprawiona w bardzo grube, proste ramy. Położył rękę na ramie z lewej strony i odwrócił się do mnie.<br>- Mogę zaspokoić twoją ciekawość - powiedział szyderczo. - Tyle wiesz, że możesz wiedzieć i resztę. Chodź tu, znajdziesz sobie to miejsce. Ja go nie znam, ale tobie będzie stało już nie tylko