uzyskała wymaganej większości 61 głosów. Teoretycznie premier Barak ma przed sobą trzymiesięczny oddech. Teoretycznie w ciągu tych trzech wakacyjnych miesięcy może próbować zmontować nową rządową koalicję; może też kontynuować negocjacje z Jaserem Arafatem. W praktyce jednak ani w jednym, ani w drugim przypadku nie ma chętnych do tańca. Stwarza to absurdalną sytuację, ponieważ sondaże opinii publicznej wskazują, że większość społeczeństwa popiera wysiłki zmierzające do porozumienia z Palestyńczykami. Jak to się stało, że w demokratycznym Izraelu, szczycącym się wolną prasą i niezawisłym sądownictwem, posłowie do parlamentu przestali się liczyć z opinią wyborców? Na to pytanie jest tylko jedna odpowiedź: rozsądek śpi, gdy