oraz Krzysztof Cielecki. Któryś z nich został opuszczony w ścianę i zdołał odczepić złącze - szczęściem było to stosunkowo blisko od stanowiska asekuracyjnego. Za drugim razem wyglądało to inaczej. Opuszczaliśmy Staszka. Wszystko szło dobrze. Nad blokiem hamującym rozpięliśmy płachtę, aby nie zamakał, linę tuż przed walcem wycieraliśmy watą i własnymi swetrami, aby tylko zmniejszyć nierytmiczność przy jej wypuszczaniu. Wszystko więc szło względnie dobrze. Ale to, co my braliśmy za dobrą monetę, dla Staszka oznaczało najgorsze.<br>Dramatyczność sytuacji polegała na tym, że złącze zaklinowało się. Staszek tkwił w wolnym zwisie - unieruchomiony - a my tymczasem ciesząc się, że tak lekko odbywa się zjazd, opuszczaliśmy wciąż