Wydajesz mi się starszy ode mnie. Nie ma w tobie... no... romantyzmu. Ty niczego już nie chcesz. Jesteś stary.<br>- Tak. Poeta prawdziwy, poeta, który kładzie swoją sygnaturę na obrazie epoki, musi być stary w momencie, kiedy pisze pierwszy wiersz. On musi już wtedy wiedzieć lub przeczuwać, co powiedziano przed nim, aby nie powtarzać pod grozą banalności. Takim banałem jest romantyzm w poezji i praktyce życiowej. W poezji to sprawa pierwszej połowy dziewiętnastego wieku. A w życiu? Gdzie romantyzm? Rozejrzyj się, popatrz szeroko otwartymi oczami. Ci chłopcy z LHD, młodzi akowcy, są romantyczni, ponieważ są prymitywni. Ale porucznik "Puma"...<br>Chłopie miły, otwórz