w 1947 r. w wersji ocenzurowanej przez ojca. Nie było wtedy w zwyczaju swobodnie pisać na tematy seksualne. Poza tym ojciec nie chciał zniesławić pamięci żony ani ówczesnych współlokatorów. Anna bowiem w swoich zapiskach wyrażała równie dosadnie sympatie, jak i antypatie. Światowym bestsellerem uczyniła ów diariusz wystawiona na Broadwayu sceniczna adaptacja autorstwa Francis Goodrich i Alberta Hacketta w 1955 r. "Dziennik" przetłumaczono na kilkadziesiąt języków. Tak wielka popularność tych wspomnień przeraziła neonazistów - mówili, że Anna Frank nie istniała, bo trudno o cięższe oskarżenia niż padające z ust dziecka. Zaczęto kwestionować autentyczność "Dziennika". Niektórzy twierdzili, że dla zarobku napisał go ojciec Anny