wszystkich. OK?<br> - Dobra, puść, co uważasz, posłuchamy - rzucił Tomek.<br> Paweł położył płytę na talerzu gramofonu.<br> - Nie wiem, co mam zrobić. Naprawdę nie wiem, co mam zrobić - Ewa<br>kiwała głową opartą na rękach.<br> - Ewa, przestań, nie myśl już o tym. Daj szansę czasowi. Nie myśl i<br>posłuchaj - powiedział Paweł opuszczając ramię adapteru na wybrane<br>miejsce na płycie.<br> Usłyszeli kilka trzasków, a po sekundzie łagodne dźwięki<br>rozpoczynającej się ballady. Jeden wspólny, współbrzmiący dźwięk. Trzy<br>instrumenty, trzy wędrówki zaczynające się w tym samym miejscu. A zaraz<br>potem pięknie się oddalające we wzajemnie schodzące się i rozchodzące<br>koleiny. Piaszczyste koleiny gdzieś na wydmach. Trzech przyjaciół