zwanego "Koliserce" musiał zatrzymać się na moment, gdyż spod jego nóg wyskoczyło coś raptem jak zając, rzuciło się na oślep do lasu. Lecz nie był to zając. Po spodniach niebieskich i z łatą poznał Krywko Kaziuka, rzucił się więc, nie wiedzieć czemu, w pogoń.<br>- Kaziuk, czekaj! Stój, gdzie lecisz? Lecz adiutant Łapy nawet się nie obejrzał. Wciągnąwszy głowę w ramiona, gnał przed siebie w jakimś rozpaczliwym porywie. Ścigali się tak dłuższy czas, minęli osiedle i dopiero gdzieś na wysokości Puszkarni Kaziuk nastąpił widać na szyszkę wyschłą i kolącą, bo krzyknął naraz żałośnie, upadł w trawę płową jak len i przywarł głową