zwichniętą sprawę.<br>Po raz trzeci, kiedy nie powołując się na księdza de Vos zacząłem coś bąkać o zaufaniu biskupa, które mój ojciec miął jakoby utracić.<br>- Jest to wypadek przykry, ale niestety nie odosobniony. Nie pierwszy i nie ostatni raz przychodzi mi interweniować w sporach pomiędzy ordynariuszami a naszą adwokaturą. Nasi adwokaci mają pewne przywileje, myślę przede wszystkim o prawie bezpośredniego znoszenia się z Rzymem, których biskupi nie lubią. Ale dopóki te przywileje istnieją, obowiązkiem Rory jest ich bronić: A zwłaszcza w żadnym wypadku nie dopuszczać do sytuacji, że komuś, kto je posiada, są one de facto, na stopniu hierarchicznie wprawdzie wysokim