ku Herzogowi jako ostatniej szansie uwolnienia się od nudnego kołowrotu kina komercjalnego" (The Films of Werner Herzog, Wyd. Timothy Corrigan, USA). Z innej epoki? To znaczy skąd? Z lat sześćdziesiątych, z czasu, kiedy kino często bywało sztuką i to sztuką właśnie dla tej widowni z uniwersyteckich campusów i po prostu akademików, dla klubów filmowych, które na całym świecie były małymi ale za to licznymi twierdzami tej sztuki, a w Polsce także niezależnego myślenia? A może gościem z jakiegoś znacznie szerszego uniwersum kultury? Wszak nieprzypadkiem określa się Herzoga mianem romantyka i to w historycznym niemal a nie metaforycznym sensie terminu. Jeśli zaś