gnębiący je "aksjologiczny głód". Głód aksjologiczny zostaje nasycony poprzez realizację wartości przedmiotowych w otaczającym świecie. Jest to zatem głód inny niż głody i pragnienia znane nam dzięki doświadczeniu naszej cielesności. W przypadku doznawania głodu fizycznego świadomość koncentruje się przede wszystkim na sobie samej. Mówimy: jestem głodny. Tymczasem w przypadku głodu aksjologicznego popadamy w stan "zapomnienia o sobie". Mówimy: trzeba, aby sprawiedliwości stało się zadość. Nie możemy jednak o sobie zapomnieć zupełnie. Dolną granicą zapomnienia, poza którą nie możemy wykroczyć, jest aktualna konscjentywność. Stąd "naturalnym" sposobem bytowania Ja aksjologicznego jest konscjentywność. Tym, ku czemu Ja aksjologiczne kieruje swe zainteresowania, jest wartość przedmiotowa