neoilościową teorię pieniądza, M. Friedman zwrócił uwagę m.in. na takie czynniki mające wpływ na popyt na pieniądz, jak: (1) całkowite bogactwo, jakim ludzie dysponują, włącznie z zasobami "bogactwa ludzkiego" (zwanego dziś zwykle "kapitałem ludzkim") - im większe bogactwo, tym większy popyt na pieniądz; (2) oczekiwane stopy zwrotu od różnych form aktywów - im wyższe stopy zwrotu, wyrażające alternatywny koszt trzymania pieniądza, tym mniejszy popyt na pieniądz. Jako miarę całkowitego bogactwa M. Friedman zaproponował tzw. dochód permanentny, który można zdefiniować jako wartość bieżącą oczekiwanego strumienia dochodów z zasobów bogactwa ludzkiego i rzeczowego w bardzo długim okresie.<br><br>Od czasu pojawienia się neoilościowej teorii pieniądza