nawet - artystą.<br>Trzeźwość i przyzwoitość nie opuszczają go ani na balu, kiedy odsłania złowieszcze mundury faszystów, ani na ruinach zamku Himalaj, kiedy - naiwnie, ale uparcie - domaga się sądu. Tak, Fior nie szuka korzyści, jak arystokraci, ani zemsty, jak Hufnagiel. Nie przestaje rozważać, gdzie prawda, gdzie piękność! Może to sam Gombrowicz... albo raczej jedno z wcieleń Gombrowicza, pisarza (a więc twórcy form), stronnika "białych", których jednakże zdradza. Zdradza, uciekając nie do Hufnagla, ale gdzie indziej, w nowość, świeżość, wszechmożliwość!<br>Dlatego może szczerze, nieobłudnie, zaklinać Hufnagla:<br>&lt;q&gt;FIOR (do Hufnagla) Człowiekiem stań się! Zrzuć swą maskę!<br>HUFNAGIEL, LOKAJE, KSIĘSTWO, PROBOSZCZ Burza!<br>(wicher, grzmoty, błyskawice) FIOR