discretion). Dzięki temu, że do zaspokojenia roszczeń akcjonariuszy wystarcza zwykle tylko pewne minimum zysku, mogą oni realizować własne cele, niekoniecznie zbieżne z celami właścicieli spółki. Zdaniem Williamsona, może tu chodzić np. o wynagrodzenia samych menedżerów oraz inne, także pozapieniężne, świadczenia na ich rzecz, o realizację pewnych inwestycji (zwiększających prestiż menedżerów, ale niekoniecznie zyski spółki), o zatrudnienie i wyposażenie miejsc pracy dodatkowego personelu pomocniczego itd. Realizacja tego typu celów wiąże się, oczywiście, z koniecznością ponoszenia określonych wydatków, a to z kolei oznacza wzrost kosztów. W sumie z omawianego tu modelu wynika, że przedsiębiorstwa kontrolowane przez menedżerów osiągają mniejsze zyski i działają przy