Niech pani wyjdzie teraz. Przecież widzi pani, że jest nieszczęście w domu.<br> Matka wstaje i stoi oparta o krzesło, wyprostowana<br> LUCYNA<br>Nie ma nieszczęścia ze mną! Ja was uratuję oboje. Wam pewno grozi ruina. On musi spełnić swoje przeznaczenie. Jego idee muszą zwyciężyć. Ja wiem, że przyszłam nie w porę, ale wybaczcie mi. Teraz, jak tydzień cię nie widziałam, zrozumiałam, że w tobie jest kres mego życia. Bądźmy razem w nieszczęściu. Nie chciał mi nigdy powiedzieć adresu. Nigdzie nie mogłam się dowiedzieć. Czy się dalej mnie wstydzisz?<br> Do Matki<br>Raz tylko byliśmy razem publicznie.<br> Do Leona<br>&lt;page nr=217&gt;<br>Nawet policja nie wie, gdzie