reformy, zyskała znaczne poparcie społeczne. Zadecydowały o tym głównie dwa czynniki: usunięcie upokarzających oznak radzieckiej dominacji i powstrzymanie terroru. <br>Studencka rewolta w marcu 1968 roku, wspierana przez większość intelektualistów i znaczną część inteligencji, zapoczątkowała formowanie się antysystemowej tożsamości politycznej wśród wielu członków późniejszej solidarnościowej kontrelity. Marzec nie zaowocował trwałą instytucjonalizacją alternatywnych ugrupowań politycznych. Niemniej było to ważne doświadczenie zarówno dla władzy, jak i dla społeczeństwa. <br>Dla rządzących Marzec 1968 roku był dowodem, że Władysław Gomułka nie jest w stanie poradzić sobie z problemami, przed którymi stoi kraj. W efekcie słabnąca pozycja Gomułki wzmocniła wewnątrzpartyjną opozycję wobec jego rządów. Społeczeństwu Marzec unaocznił