nieba. Gdzieś w gęstwie czerwonych suchych gałęzi kuł pracowicie dzięcioł.<br>- Siadaj - rzekł Kękuś, sadowiąc się na pniu spryskanym mchem.<br>Przyjrzał się uważnie Polkowi spode łba.<br>- Powiedz ty mi z łaski swojej, dlaczego to przychodzi mi się z tobą brać za łby, co?<br>Krywko milczał, słuchając nierównego bicia serca.<br>- Ty, Krywko, ambicje masz nie na swój stan. Próbujesz równać się z nami, rozwydrzyłeś się ponad miarę. Może myślisz, że jesteś dla nas kolegą?<br>Polek nie odpowiadał, rozmyślając gorączkowo nad sposobami obrony. Za nim stał Strupel i dyszał ciężko, astmatycznie, z głębi spasłego cielska. Obok przysłuchiwał się rozmowie uśmiechnięty niedobrze generał Syrojeżka. Pomniejsi