mundurowy. Jakiś młody, nie było go chyba w komendzie za moich czasów.<br>- Pan do kogo? - zapytał.<br>- Na drugą stronę. Co tu się stało?<br>- Nie udzielamy informacji - powiedział tonem służbisty i wyjął kapownik. - Proszę dokumenty.<br>W tej chwili w drzwiach domku, który aż się prosił o remont, pojawił się mój serdeczny antagonista, jeżeli można tak powiedzieć, komisarz Kazimierz Urbański. Sam szef wydziału kryminalnego! Mój widok raczej go nie ucieszył. Kazik zawsze był facetem absolutnie przekonanym o ważności misji powierzonej mu przez społeczeństwo. Każdego, kto znalazł się na jego drodze, zwłaszcza gdy miał na głowie dochodzenie, traktował jak wroga albo w najlepszym wypadku