swoim miejscu. W czasie pełnego<br>emocji strzelania zapomniał o ogarniającej go przedtem słabości i<br>poczuł głód.<br> Marynarze z uznaniem uśmiechali się do niego, a Smuga zawołał:<br> - Ho, ho! Więc przyszedłeś na obiad?<br> - A dlaczego miałbym nie przyjść? - odparł Tomek. - Jestem głodny jak<br>wilk.<br> - No, jeśli kołysanie statku nie pozbawiło cię apetytu, to będziesz<br>dobrym marynarzem. Czy wiesz, że trzej olbrzymi Sudańczycy, którzy<br>eskortują wielbłądy, leżą jak kłody w swej kabinie? - mówił Smuga ze<br>śmiechem.<br> Tomek doskonale znosił kołysanie statku. Mimo to nie pozwolono mu<br>przebywać na pokładzie w obawie, aby przewalające się fale nie zmyły go<br>do morza. Rozpruwał więc w