wszelkich pozorów przypadkowości!<br> &lt;page nr=187&gt;<br> Po pierwsze, zacząłem jeść śniadania, obiady i wieczerze, o czym<br>powołani zaraz donoszą, bo w naszym sanatorium nic się nie ukryje, a<br>po wtóre, z pajdą chleba w garści zacząłem się pokazywać siostrze<br>oddziałowej i paru innym siostrom dla pewności.<br> Któraś mnie pochwaliła, wyrażając aprobatę dla mojego apetytu.<br> Byłaby to pochwała szalbierstwa, gdyby nie fakt dla mnie<br>zaskakujący, że z dnia na dzień rzeczywiście nabierałem potężnego<br>apetytu, moje szalbierstwo przeistoczyło się w antyszalbierstwo, w<br>sposób znacznie bardziej czysty i naturalny niż powieść w<br>antypowieść, poezja w antypoezję, filozofia w antyfilozofię, nauka w<br>antynaukę, człowiek w antyczłowieka.<br> Byłem na