teatrze. &lt;gap&gt;. Równy zachwyt przebija z lakonicznej uwagi recenzenta z periodyku "L'Artiste" poświęconego sztuce: &lt;gap&gt;. Podobnie inscenizacje dramatów Dumasa oceniał Juliusz Słowacki w listach do matki: Terésa jest "śliczna", Wieża Nesle "wspaniała" (podobno według opinii "tłumu paryskiego" - A.K.), a panna Georges w sztukach Dumasa, &lt;gap&gt;.<br>Dumas tworzył zatem teatr romantyczny - w wersji aprobowanej przez publiczność i młodych krytyków. Jaki był? Pochwały recenzentów krążą stale wokół dwóch jego cech: skrajne i wyraziste przedstawienie wielkich namiętności bohaterów oraz "śliczność", wspaniałość inscenizacji. Na pierwszy rzut oka kojarzy się to nie tyle z romantyzmem, ile z poetyką bulwarowego melodramatu, lub - jeśli wspomnieć reakcje, jakie wywołało wystawienie La