powiedział w końcu zirytowany beznadziejnością wysiłków Janusz. - Wszystko jedno, jak to brzmi, wiadomo, że coś takiego krótkiego na be to on. On się też przyzwyczai. Dajmy sobie z tym spokój, mamy ważniejsze rzeczy na głowie.<br>Kierownik pracowni, sam w głębi duszy nieco zaniepokojony swoim posunięciem, przyprowadził młodzieńca do pokoju kolegów architektów i polecił wciągnąć go do pracy, po czym znikł pośpiesznie, nie wdając się w bliższe szczegóły wciągania. Zalecił jedynie traktować go życzliwie i uprzejmie i uczynić na nim wrażenie możliwie jak najlepsze.<br>Jedna para więcej rąk do pracy była ze wszech miar pożądana, toteż Janusz skwapliwie przystąpił do spełnienia rozkazu