jako wypełnianie obywatelskich powinności i wymogu społecznego zaangażowania, a więc modelu krytyki, jakiemu hołdowała Nowa Fala wykluczana właśnie przez cenzurę z udziału w obiegu oficjalnym. Rzetelna rozmowa o literaturze była coraz trudniejsza, skoro z nadania urzędu byli w niej "równi i równiejsi", a niektórzy zostali wprost objęci zakazem druku. Ten aspekt sytuacji skłaniał Błońskiego, by przypomnieć o "moralnej użyteczności krytyki". Błoński nazywał krytyka "demokratą literatury". Krytyk broni nie tylko czytelników czy Innego przed uzurpatorstwem artysty, jego demokratyzm wyraża się i w tym, że w przeciwieństwie do twórcy przekonanego o swej wybitności i wyjątkowości zabiega także o to, by Sprawiedliwości Literackiej stało