korygowanie kierunków polityki kształcenia oraz zatrudnienia powinno operować szerokim programem działań obejmujących z jednej strony sektor szkolnictwa, zaś z drugiej - system gospodarowania czynnikiem ludzkim i jego kwalifikacjami.&lt;/intro&gt;<br> Przez większą część okresu istnienia w naszym kraju socjalistycznej gospodarki planowej polityka silnej ekspansji szkolnictwa ponadpodstawowego w miarę harmonijnie godziła społeczne i indywidualne aspiracje z gospodarczymi preferencjami w dziedzinie rozwoju kształcenia. Przez długi czas panowało przekonanie, że podobny stan rzeczy utrzymywać się będzie stale. Nadzieje na ustawiczne stymulowanie popytu na kadry wysoko kwalifikowane przypisywano początkowo oczekiwanemu procesowi równomiernego wzrostu gospodarczego, stałemu ożywieniu inwestycyjnemu i silnie rozszerzonej reprodukcji globalnego zatrudnienia. &lt;page nr=12&gt; Były to przewidywania sformułowane we