uznanym" ustawodawcą, ministrem, albo i prezydentem. Komplikacja pierwsza: nie jest przecież rzeczą bez znaczenia, w jakim to mianowicie parlamencie albo rządzie nasz literat się znalazł. Żałosny przykład utalentowanego poety Ernesto Cardenála, który przyjął stanowisko ministra kultury w reżymie dyktatora Daniela Ortegi, to zaledwie jeden z ostatnich przykładów niemożności pogodzenia naturalnych aspiracji literatury i dyktatury. Pierwsza jest wyrazem ludzkiego pragnienia wolności, druga - równie naturalnym wyrazem dążenia despotów do stłumienia tejże wolności; konflikt, w którym jedna ze stron musi się ugiąć, i kapitulacja taka staje się z reguły udziałem strony słabszej, to znaczy sumienia pisarza.<br> Komplikacja druga: rzut oka na historię naszego gatunku