odpoczynku dla starszych dzieci i personelu, zwany pokojem ciszy.<br>Na piętrze<br>mieściły się ambulatorium, magazyn sprzętu sportowego, garderoba<br>z szafami na<br>ubrania i małe pokoje dla starszych wychowanków. Drugie piętro zajmowały<br>sypialnie dziewcząt i chłopców, izolatka dla chorych i pokój wychowawcy<br>dyżurnego. Na strychu, w pomieszczeniu ulokowanym na osi<br>półkolistej attyki,<br>mieszkał dyrektor Korczak. Ułatwieniem komunikacyjnym dla mieszkańców<br>domu były dodatkowe klatki schodowe, usytuowane w bocznych<br>skrzydłach. Przez<br>pierwsze pięć lat istnienia domu znalazła w nim miejsce także<br>szkoła prowadzona<br>przez Gminę Starozakonnych, zajmująca pracownię krawiecką i<br>pokój odpoczynku.<br> Od 1919 roku Janusz Korczak był obok Maryny Falskiej współorganizatorem<br>domu opiekuńczego