stawiający wśród najważniejszych wartości efektywność wytwarzania dóbr materialnych, albo przez ideologie wznoszące papierowe świątynie w ludzkich sercach i mózgach, słowo świeckie narażone jest na wiele dawniej nie znanych niebezpieczeństw. Ulega zatruciu i zakażeniu jak powietrze, którym oddychamy. Tu właśnie literatura w naturalny sposób walczy o słowo niezafałszowne, oczyszczone z zatruć, autentyczne w tym, że odmawia zniewolenia i sprostytuowania, że wybiega poza i ponad - ku Transcendencji. Staje się więc rzecznikiem ludzkiej wolności, która odkrywa wybory ostateczne ponad zgiełkiem rzeczy i stosów, a ściślej poprzez ten zgiełk dosłuchuje się czegoś więcej. I już to samo czyni literaturę sprzymierzeńcem sacrum. W wielkim skrócie można