Taranczewskim z licznymi ilustracjami: szereg wersji malarskich na temat Mała malarka z lat 1942-1950, potem szereg martwych i Pani przy stole. Jasność kompozycji, urok barwy, który daje się przeczuć, gdy się znało malarstwo Taranczewskiego przed wojną. Może te reprodukcje przekonują najbardziej swoim pismem, nie zagubioną i niczym nie zafałszowaną autentycznością i bezkompromisowością.<br>Cóż jaśniej wykazuje inny kierunek oficjalnej krytyki, jeżeli w Materiałach do studiów i dyskusji (Warszawa 1955) sam profesor Starzyński drukuje studium o Picassie z całym esejem na wstępie o malarstwie francuskim XIX wieku, gdzie impresjoniści stają się na powrót wielkimi malarzami, a o groźnym Cézannie pisze się jak