po raz pierwszy nie ma ona władzy nad postaciami Umarłej klasy. Jest od nich odwrócona. Wprawdzie wyczekuje - i to jest kantorowskie, ale w wersji filmowej nie rusza się, nie ma władzy nad nimi. Ruchy postaci są bardziej zintegrowane, poruszane przez siłę życia. Jedyny to moment wyzwolenia postaci z mechaniczności, z automatyzmu. Wyrwanie się z mechanicznego rytmu, zastąpienia go dążeniem... W ławkach pozostają znieruchomiałe manekiny. Po raz pierwszy oddzielone od żywych już ludzi...&lt;/&gt;<br><br>&lt;div sex="f" type="mon"&gt;<br>mariola marczak<br><br>&lt;tit&gt;Oczekiwanie, czyli czas na namysł&lt;/&gt;<br><br>"Szybko i szybciej..." - to niewątpliwie domena kina. Tak było od początku, gdy zbyt szybkie tempo narzucała techniczna ułomność kinematografu i kiedy ów