Obraz własny osoby jest z reguły rozszczepiony. Składa się on jakby z dwóch obrazów: jaki chciałbym być i jaki jestem naprawdę - "Sam jestem oskarżycielem i sam oskarżonym" (<name type="person">Hildebert z Le Mans</>, XI w.). Im większe rozszczepienie, tym bardziej człowiek jest niezadowolony z samego siebie i tym bardziej ciemnieje koloryt jego autoportretu. Czynnikiem istotnym w psychoterapii jest nauczenie chorego bardziej obiektywnego spojrzenia na siebie i akceptacji własnej osoby. Zmniejsza to dysonans między autoportretem idealnym (jaki chciałbym być) a realnym (jaki jestem). Dysonans ten jednak jest konieczny dla rozwoju człowieka. Dzięki bowiem niezadowoleniu z siebie człowiek wciąż siebie poprawia i zmienia, a na