powinien pozwalać byle idiocie na drwiny z pracowników Polskich Kolei Państwowych i z okrzykiem: - Stój, ty żłobie polowy, w gromnicę szarpany! - ruszył do Lesia biegiem.<br>Bez chwili namysłu Lesio odwrócił się i wciąż z płonącą nogą od fotela w ręku rzucił się do ucieczki. Za nim popędziła zażarta pogoń, której awangardę stanowili maszynista z pomocnikiem, a straż tylną konduktor i kierownik pociągu.<br>Obaj, wyrwani z błogiego snu, w jaki zapadali od stacji do stacji, dopiero teraz wyszli zobaczyć, co się dzieje.<br>Niewielka, acz dość rozciągnięta grupa pracowników PKP pokonywała przestrzeń, wpatrzona w sypiącą iskrami czołówkę, aż nagle prowadzący pościg maszynista zatrzymał