przekraczało granice wytrzymałości. Pamiętam dobrze, jak w okresie przejściowych trudności w zaopatrzeniu wprowadzono kartki żywnościowe: żona jako kierownik pobierała o czterysta gramów mięsa więcej niż ja. Takiej sytuacji żaden mężczyzna długo nie wytrzyma. Poza tym było coś bardzo niepokojącego w fakcie, że w ustroju tak ułatwiającym awans ja nie mogłem awansować. A przecież otaczali mnie ludzie często bez wykształcenia, z awansu społecznego i powinienem był się natychmiast wybić. Co więcej, nie czułem tutaj złośliwej ręki losu: przecież nie działo się nic. Ogarnęło mnie ogromne przygnębienie, bo nie mogłem pogodzić się z myślą, że do końca życia będę siedział w kącie jako