się na bok, bojąc się jej dotknięcia, jakby zesłana przez Boga brzydota była zaraźliwa.<br>Niedawno przysłała mu kopertę z tłumaczeniami z jakiegoś, jej zdaniem, azjatyckiego języka, którego - jak twierdziła - nikt w Kopenhadze nie znał. Poprosiła, by jej pomógł. Jednocześnie zaproponowała skromną opłatę. Była to jej pierwsza praca w wydziale dla azylantów i chciała się z niej wywiązać jak najlepiej. <br>"Czuję się naprawdę szczęśliwa - pisała w liście. - Moja praca polega na pomaganiu ludziom, którzy uciekają przed wojnami i prześladowaniem. Proszę uwierzyć, że przybywają do nas jak do spokojnej przystani (fredfyld havn). Opuściwszy kraje i kultury, gdzie morderstwa i gwałty są na porządku