wody! - zakomenderował Soso.<br>Jednak Zygmunt tego nie słyszał - trwał dalej w pędzie tanecznym, w ruchu rozgadanych drzew, poszumie flirtujących gałęzi i krzewów. Usiadł na plaży jak na leśnym weselu nocy i zaczął przyglądać się biesiadnikom. Świerki szeleściły dumnie igliwiem, basowo bębniły dęby, buki, co wcale nie takie oczywiste, buczały jak bąki, topole topiły języki w zroszonej trawie i ciągle im było mało, sosny z głowami w sosie snu śniły na jawie, niżej - pod stołem głównej uczty - pokrzywy podnosiły poparzony krzyk, dzikie maliny gubiły cekiny owoców, poziomki pijane, już dawno w poziomie, gadały do obrażonych głuchych mchów, huby szeptały czułe kłamstwa popękanym