o żydowskiej genezie słowa (co pewnie by zaskoczyło i oburzyło Nowaczyńskiego). Najbardziej precyzyjny jest pod tym względem Słownik warszawski, gdzie czytamy: &lt;gap&gt;. Słuszność wykładni potwierdza Słownik wyrazów obcych Tokarskiego, dając równocześnie staranniejszą transkrypcję hebrajskiego terminu (ba'al ägälah). Natomiast nieporównanie piękniejszego spolszczenia dokonuje Vincenz; zamiast utartej wersji "właściciel/pan/wozu" proponuje szereg błyskotliwych peryfraz:<br>&lt;gap&gt;<br>Reasumując: słowo wywodzi się z hebrajskiego, ale do polszczyzny trafiło za pośrednictwem ukraińskiego. Uchodzić zatem może zarówno za rutenizm, jak i hebraizm. Zrodziło się bowiem na pograniczu co najmniej trzech języków i kultur, we wzajemnej wymianie toczącej się na dodatek na komunikacyjnym szlaku. To spotkanie czy pomieszanie języków rozegrało