względu na przyjęte założenia byłby kanon jedynej zgodności oparty na czterech eksperymentach - tych mianowicie, które realizują wszystkie możliwe okoliczności, w jakich wejście A przybiera stan pozytywny. Otrzymujemy w ten sposób formułę:&lt;gap&gt;<br><br> (9.3) O (9.4) na mocy twierdzenia rachunku funktorów:&lt;gap&gt;<br><br> (9.1) pociąga więc za sobą (9.4), c.b.d.o.<br> Nietrudno wykazać (chociażby przez wyczerpanie wszystkich możliwości), że (9) jest jedyną odmianą kanonu jedynej zgodności niezawodną ze względu na przyjęte o układzie założenia. Ogólnie, dla układu o n wejściach kanon ten opierałby się na 21Ť eksperymentach i miałby - w zastosowaniu np. do wejścia pierwszego - postać następującą:&lt;gap&gt; gdzie % jest symbolem