i jednolity materiał dla każdego wersu, z obiegowymi <br>formułami melodycznymi, kształtowany ewolucyjnie. Podobny model charakteryzuje <br>styl niektórych mszy Stuligrosza (myląco określanych przez kompozytora jako <br>msze polskie) z polskim liturgicznym tekstem ordinarium missae wymienionych <br>trzech części, m.in. Mszy polskiej na czterogłosowy chór mieszany (1987) i Mszy <br>polskiej na chór mieszany (b.r.), ograniczony do niemal ścisłej homorytmii i <br>stereotypowych fraz kształtowanych na wzór pieśniowy. Częściej jednak msze tej <br>grupy reprezentują styl z wszystkimi, omówionymi już atrybutami rozwiązań cecylianizmu <br>stosowanymi swobodnie. Są to, m.in.: Missa in honorem S. Adalberti Ep[iscopi] <br>et Mart[yris] (1901) Kleina, Missa "Gaude Mater in honorem Resurectionis