przybliżeniu. Uwzględnienie siły odśrodkowej zmienia nieco położenia równowagi jąder i prowadzi do niewielkiej modyfikacji energii rotacyjnej cząsteczki (analogicznie do wzoru (4.46) dla cząsteczki dwuatomowej). Siła Coriolisa wprowadza natomiast jakościowo nowe sprzężenie między różnymi drganiami normalnymi cząsteczki i jej obrotem.<br>Rys. 4.20. a) Drgania normalne cząsteczki CO2 (strzałki ciągłe); b) siły Coriolisa działające na drgające jądra (strzałki przerywane). Obrót cząsteczki w zaznaczonym kierunku zachodzi wokół osi przechodzącej przez atom węgla i prostopadłej do płaszczyzny rysunku<br>Najłatwiej prześledzić to na przykładzie liniowej cząsteczki CO2, której trzy drgania normalne przedstawia rysunek 4.20a (drganie o częstości &lt;gap&gt; jest dwukrotnie zdegenerowane: oscylacje mogą zachodzić