to i ja tańczę na lekcjach u pani Marysi Kowalskiej. Jestem Królową Różą w III Walcu Brahmsa i znów się popisuję przed gośćmi. Tata pisze wierszyki - to i ja piszę, a nawet przeradza się to u mnie w groźną manię. Pożal się, Boże, jak brzmiał ten pierwszy rymowany list do babci Eleonory, jeszcze dyktowany mamie, lecz niestety wszyscy mnie podziwiają, więc rodzi się drugi i trzeci, i już dręczy mnie głód aplauzu.<br>Ale słyszę, naprawdę słyszę rytm, a rymy same do mnie przybiegają. Mama się dziwi: przecież takie niemuzykalne dziecko! To chyba skutek tych Słowackich i Fredrów, pochłanianych w nadmiarze? Rzeczywiście