całej wielkiej radości ciął batem w kary rozpłaszczony<br>grzbiet, aż o mało go z wozu nie strąciło. Koń rzucił pysk do przodu,<br>wydłużył się, poniósł, jakby go weselna muzyka spięła w boki, jakby<br>pijanych drużbów poczuł nad sobą, że koła przestały nadążać.<br> Ale i ojciec rozjuszył się po tym pierwszym bacie, i ciął już raz po<br>raz, po bokach, po grzbiecie, do pyska sięgał, po tych &lt;orig&gt;badylich&lt;/&gt; nogach,<br>w które tylko na wyczucie trafiał, bo gdzieś się zapodziały w tym<br>pędzie, a w końcu pod brzuch, w to miękkie, w to najczulsze,<br>najboleśniejsze w zwierzęciu i w człowieku - jak to zatwardziali