Głosu (słowa Papieża Jana Pawła II wypowiedziane do młodzieży czuwającej nad Jeziorem Lednickim - "... trzeba iść w głąb..."), ale nie wszedł do wspólnoty. Pozostał na obrzeżu. <br>Szedł dalej mocując się z coraz cięższym "bagażem". Kiedy ten stał się nie do uniesienia postanowił zerwać z nim, pozostawiając go na drodze i nie bacząc na jego zawartość i namowy spotkanych osób aby niósł go dalej. Podejmując decyzję zerwania z "bagażem" przypomniał sobie słowa Głosu, ludzi, gesty i znaki i postanowił pójść "w głąb". <br>Decyzja ta zbliżyła go do Światła-Chrystusa. Pozostawił więc wszystko i poszedł jak Piotr za Chrystusem. Ostatnim obrazem była postawa wdzięczności