wewnętrznej budowy kryształów lodu.<br>Krystalografowie, którzy nie mieli większych kłopotów z rozszyfrowaniem sieci przestrzennej minerałów skalnych, rzadko zajmowali się efemerycznymi kryształami zamarzającej wody. Jednego dnia były, następnie znikały. Bardziej interesowali się tymi problemami ludzie z pokrewnych dziedzin: meteorologowie, geografowie, geofizycy. Pracowali takimi metodami, jakie były im dostępne. Stąd i metoda badań profesora Prinza. Uderzając laską w cienką taflę powodował jej pękanie. Powstawały bardzo charakterystyczne rysy sześcio- lub trójramienne. To te badania pozwoliły postawić tezę o heksagonalnym układzie krystalograficznym. Obserwacje śnieżynek widzianych pod mikroskopem, a potem ich fotografie, potwierdziły te przypuszczenia. Kropkę nad "i" postawiły dopiero badania rentgenograficzne. Pierwszej analizy rentgenograficznej doczekał