r., w okresie Planu Sześcioletniego, sojusz robotniczo-chłopski napotykał na szereg zahamowań, spowodowanych błędami i wypaczeniami związanymi z tzw. kultem jednostki. Dopiero po VIII Plenum KC PZPR w 1956 r. sojusz robotniczo-chłopski nabrał właściwej treści i znaczenia w procesie socjalistycznego budownictwa.<br>Ponadto w dyskusji poruszono potrzebę sprecyzowania ścisłego programu badawczego i koordynacji prac w omawianej problematyce. Wysunięto postulat badań nad ruchami chłopskimi w innych krajach sąsiadujących z Polską (doc. dr K. Dunin-Wąsowicz), nad Międzynarodówką Chłopską i Biurem Agrarnym w Pradze w okresie międzywojennym (mgr B. Dymek), nad rolą partii chłopskich w rozwijaniu spółdzielczości wiejskiej (dr Z. Świtalski i dr