ogólnej w celu uzasadnienia, wyjaśnienia i przewidywania prawidłowości zachowań ludzi w sytuacjach biofizycznych, informacyjnych i społecznych związanych z pracą".<br><br>Przytoczona charakterystyka psychologii wychowawczej jest przykładem budowania psychologii praktycznej, bezpośrednio społecznie użytecznej, budującej własne teorie - odmienne od teorii psychologii akademickiej i odmienne od innych psychologii stosowanych - dysponującej swoistą "metodologią" (tj. strategiami badawczymi, narzędziami pomiarowymi i regułami integracji i interpretacji danych) oraz swoistymi regułami przekładania owych "upraktycznionych" twierdzeń "naukowych" na język działań w sferze praktyki edukacyjnej. Nawiasem mówiąc, owa deklarowana przez Andersona odrębność metodologiczna jest tylko pozorna. Nie można bowiem poważnie traktować tego, co autor pisze o odrębności metodologicznej psychologii wychowawczej. Nie tylko