Ich autorzy zaczęli opisywać rzeczywistość, jaką widzieli. Czynili tak zarówno zawodowi, doświadczeni tekściarze, na przykład Bogdan Olewicz (vide: "Autobiografia" Perfectu) czy Andrzej Mogielnicki ("Mniej niż zero" Lady Pank), jak też sekowani w ówczesnym radiu i telewizji punk-rockowcy z Brygady Kryzys czy Dezertera. W tych piosenkach Polska nie była już bajecznie kolorowa, jak dla szansonistów świętujących srebrne gody PRL w 1970, kiedy to Wojciech Gąssowski z zespołem ABC śpiewał: "Już lat dwadzieścia pięć, powoli dzień po dniu/rozkwita nam ojczyzna jak pęk czerwonych róż".<br>Ulubioną barwą rockmanów stał się kolor szary. "Szara rzeczywistość/wasza rzeczywistość/nie obchodzi mnie/odczepcie się" - śpiewał