skądinąd Pojezierza Mazurskiego nie mógł spokojnie patrzeć, jak jego ziomkowie leniwie obserwują zmiany społeczno-ekonomiczne, jakie rozpoczęły się po roku 1989. Wymyślił sobie, że zbije kasę na naiwności ludzkiej, proponując pracę tym, którzy ją utracili, albo też dotąd jeszcze pracować nie zaczęli. Nieźle ubrany i dysponujący wystarczającym zasobem słów do bajerowania sfrustrowanych zmianami na rynku pracy - doprowadził 30 osób do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem - co w tłumaczeniu na prosty język znaczy, że pobrał od nich odpowiedni haracz, w zamian za obietnice załatwienia intratnej posady. Znajomości zawierał w różnych miejscach, na terenie różnych miast naszego rozległego kraju - gdzie, jak zapewniał nowo poznanych