później pewne kłopoty, lecz Iwaszkiewicz umiejętnie potrafił z nich wybrnąć, twierdząc, że nie poddajemy się łatwo namiętnościom, jakie panują w środowisku warszawskim. Oddział nasz był drugim pod względem liczebności członków i odgrywał poważną rolę w całym Związku. Sam Jarosław nie był zwolennikiem wystąpień oponentów, lecz jawnie tego nie okazywał.<br>Umiał balansować pomiędzy przeciwnościami.<br>Był świetnym pisarzem. Kilka jego utworów zaliczyć można do klasyki literackiej. Uważam go za najwybitniejszego pisarza polskiego drugiej połowy dwudziestego wieku. Nikt nie zdołał go przekonać, aby uznał socrealizm za styl obowiązujący. Uciekał się do tematów uniwersalistycznych i nie można go osądzać jako przedstawiciela literatury czasu Polski Ludowej